Комитите ви се како султанот од Брунеи кој побара смрт за хомосексуалците- победата на Вардар повторно ги запали анималните пориви- би вовеле смртна казна за Албанците, би ја исчистиле Македонија за да живеат сами во сопствената црна дупка, затоа што таа казна секако дека мора да биде драконска. Каменување до смрт добро звучи, говорат нивните поддржувачи низ социјалните мрежи, посакувајќи сепак и посурова казна од таа, замислени во сомнежот дека страдањето никогаш не е доволно задоволувачко за џелатите.
Сепак, македонскиот дел на садисти, го проколнува денот кога светот се крена против Хасанал Болкија, брунејскиот султан, кој по притисокот од светот мораше да се повлече од силната желба да доделува смртни казни за сите оние кои се хомосексуалци, но тоа не беше доволно- во списокот влегоа и прељубниците и силувачите.
Ова е мала земја, богата со нафта и деспотски закони, Шеријатскиот закон се применува од 2014 година на национално ниво, кој според султанот, обезбедува мир и хармонија.
Но, овој Закон не значи само почитување на исламскиот код- да станат подобри луѓе преку давање на сиромашните, молитви и пост.
Се оди и подлабоко, колку што повеќе садистички се внесол господарот на оваа мала земја заробена од овој султан, што подразбира ужасни казни- каменување до смрт, бичување, ампутирање на одредени делови од телото, целосно изживување. Тарик Рамадан, проминентен мислител кој се смета за икона во дел од муслиманскиот свет, одамна побара мораториум за овие казни, затоа што во денешниот свет се невозможни, во услови кога биле пропишувани за законски.
Но, Тарик Рамадан не ги познава добро вжештените глави кои ги запоседнале исто така и големите Комити, кои основата на сопственото постоење ја базираат врз омразата на поинаквите од себе.
Тие, поинаквите од нив, во кои секако дека влегуваме, во принцип во оваа земја и се горди што немаат никакви допирни точки со овие црни дупки во главите на луѓето кои мразат.
Метата најчесто и традиционално се хомосексуалците и Албанците, за кои секогаш на репертоарот се наоѓаат гасни комори и каменувања, камшикувања и дерење живи луѓе, важно е да се обезбеди најужасната варијанта за измачување до смрт.
Колку што се поголеми заканите, толку е попарализирачки стравот на овие брунејски следбеници, страв дека се само неколку, толку сами и осамени, што дури и камењата што им ги запоследнале главите им се смеат за незнаењето дека секогаш тие од блиску доаѓаат, неочекувано како бумеранг им го покажуваат патот, каде навистина припаѓаат.