За потребата од обединување зборуваат сите политички и општествени фактори, но останува прашањето дали може да дојде до тоа во услови на толку јасно изразен антагонизам?
Режисерот Слободан Унковски, во интервју за Радио Слободна Европа, што во целост ќе го емитуваме в недела, вели дека кога власта зборува за обединување, всушност зборува за тоа другата страна да ги смени ставовите и да ги прифати нивните, а тоа според него не е обединување, туку предавање.
„Се зборува едната страна да се предаде, да ги напушти своите идеи, мислења и да се поклони на ставовите на другата страна, што не е соединување, туку е пораз, признавање на другата реалност, што за мене е неприфатливо. Се разбира, јас сум несреќен што македонското тело е поделено така остро како што е, по мое чувство, меѓутоа, од друга страна, сметам дека не може да се каже само – ’ајде сега ќе се смириме‘, туку мора да ги расчистиме работите. Ако не ги расчистиме во дијалог, ќе мора да ги расчистиме на друг начин, што не е добро“, вели Унковски.
Тој вели дека таа јавна дебата треба да почне час поскоро, за да не биде предоцна.
Социологот Илија Ацески е песимист дека може да дојде до такво обединување во овој момент, зашто што антагонизмите потекнуваат од највисоките политички нивоа.
„Кога еден лидер, сега да не му го споменувам името, иронизира, пазете, иронизира со оној другиот, тука е крајот, тука нема соработка, тука нема единство, тука нема ништо. Тоа влегува во, како би рекол, поединечна, лична патологија на луѓето коишто се носители на врвни партиски и државни функции“, вели Ацески за Радио Слободна Европа.
Тој вели дека нема потреба да има заеднички став за секое прашање, но мора да се постигне единство околу стратешките прашања за државата.