Боско Вертикале е многу повеќе од обичен проект за облакодер – тоа е вистинка вертикална шума! Или поточно – првата вертикална шума во светот. Замислте си да живеете на пример на 25 спрат и на вашиот балкон да има дрвја, птици, инсекти. Поглед лево или поглед десно или горе – долу и шумата продолжува кај вашиот сосед.
Светски реноминираниот италијански архитект Стефано Боери не само што ги обмисли овие висечки шуми, туку неговиот проект е и првиот ваков кој ќе биде реализиран. Идејни решенија имало и порано, но зградите – шуми на Боери наскоро ќе станат дом на стотици луѓе и семејства. Проектот започнува во 2007 година и се очекува да финишира годинава.
Боско Вертикале содржи две кули – едната е висока 80 метри, а другата 112. Токму во овој момент кулите се насадуваат со 730 специјално одгледувани дрвја во висина од 3, 7 и 9 метра, 11 000 растенија и 5000 грмушки.
Стефано Боери, авторот на ова визионерско дело вели дека Боско Вертикале не е необичен и интересен проект, туку проект чија единствена мисија е да му служи општеството. Висечките шуми се пред се, проект од големо значење за животната средина. Ќе се подобри воздухот во Милано и ќе се заштедат огромни површини земја наменети за населби со кои градот постојано се проширува, а земја за храна останува се помалку….и уште многу практични аргумен ти одат на страната на овој проект.
Реномираниот британски весник “Гардијан” во завчерашното издание не штедеше комплименти за кулите на Боери. Го нарекуваат урнек за опстанок на животна средина во европските современи градови. Будно се следи до каде се насадите на растенијата, уште колку работа остана…Се чини дека сиот цивилизиран свет е во исчекување на финиширање на вертикалните шуми.
А ние? И зошто воопшто пишувам за вертикалните шуми на Боери? Колку и да бев восхитена од идејата за која читав уште пред две години, текстот на Гардијан ми понуди еден детаљ за кој претходно не знаев. Парите. Шумите на Боери чинат 65 милиони евра. Секако, ова е приватна инвестиција, но, сепак…
Со 65 милиони евра во Милано се пишува историјата. Немаат ниту дополнителни трошоци. 65 предвидени, 65 потрошени. Ние потрошивме, не приватни, ами државни пари од некои половина милијарда на бронза, бетон и кич. Во меѓувреме, Скопје е најзагадениот град во Европа. Ама нам тоа не не спречува да сечеме уште дрвја и уште шуми.
Паркчињата ги исековме во име на барокот, Водно го распарчуваме полека во име на ситните бизнис интереси. А најжално е што ни една обична зграда не сме кадарни да направиме без да се распукаат потпорни ѕидови и да не прсне влага по ѕидовите.
Додека државата троши милионишта небаре стварно сме империја, истата таа држава нема десетина илјади евра за лекови за деца со ретки болести. На нивните родители им велат дека тоа е, нема пари, тие нека чекаат да им умрат децата.
И нема крај на импликациите на нашата глупост, поарно и да не се впуштам да набројувам.
Едно е сигурно, некои ја пишуваат историјата, а некои едноставно бираат да живеат во неа. Само што ова второво чини многу поскапо. И во пари и во жртви.