Во Гем Клубот во Скопје, со присуството на голем број колеги, соработници, пријатели денеска се одржа комеморација за писателот Мето Јовановски кој по кратко боледување почина во петокот на 88 годишна возраст.
За животот и делото на Јовановски говореа професорот Гордан Калајџиев и поетот Димитар Башевски.
„Иако можеше да ми биде татко го чувствував како пријател, тој беше таков со сите, отворен и искрен. И да не беше претседател и основач на Хелсиншкиот комитет и да беше само писател, тој во душата секогаш беше борец за човекови права“, рече Калајџиев.
„Својата приврзаност кон своето Брајчино, освен со другите книги тој ја има овечено со еден посебен подарок, посебна книга која можеби на некои од вас и не ви е позната, тоа е неговиот „Зборовник по Брајчински“, правен по принципот на лексикон, тој е една богата книга за дијалектологијата, за лингвистиката воопшто, за народната книжевност, за етнологијата“, рече Башевски.
Јовановски беше претседател на Македонскиот ПЕН центар и прв претседател на Хелсиншкиот комитет за човекови права.
Во кариерата долга 6 децении, неговото творештво брои над 30 книжевни дела. Објавуваше збирки песни, раскази, романи, песни за деца, а од нив, особено расказите, се објавувани на повеќе светски јазици, а Јовановски преведуваше од англиски и руски јазик. Автор е на расказите и негови најпоззнатии дела преведувани на повеќе светски јазици: „Јадреш“, 1957, „Мени на мојата месечина“, 1959, „Првите човекови умирања“, 1971, „Патот до осамата“, 1978, „Крстопат кон спокојот“, 1987, „Љубовта на Грифонот“, 2005. Ги напиша романите „Хајка на пеперутки“, 1957 „Слана во цутот на бадемите“, 1965, „Земја и тегоба“, 1968„Сведоци“, 1970„Будалетинки“, 1973, „Орловата долина“, 1979, „Крлежи“, 1984 и„ Балканска книга на умрените или Ослободување преку зборување“, 1992. Автор е и на две книги за деца „Љуман армијата“ од 1954 и „Војвода над војводите“ од 1980.
Јовановски го напиша и патеписот „Клучевите на Манхатан“, 1983, а има напишано и радио и тв драми. Составувач е на антологијата „Една друга Америка“, 1978 и на лексиконите „Кој е кој, што е што“, 1963 и „Мал литературен лексикон“, 1971.
Мето Јовановски го негуваше и афирмираше македонскот јазик, а во еден од неговите последни написи, колумна за „Утрински весник“ со наслов „Напуштање на јазикот, татковината“, Јовановски зборува токму за негрижата на нашиот јазик во литературата.
Мето е татко на три деца, Билјана, Борјан и Светлана.