„Мицкоски шири лажни вести“, „Мицкоски не почитува закони“, „Бивша пратеничка на ВМРО-ДПМНЕ манипулира јавност“, се резимеа на наслови во само неколку дена во кои лидерот на најголемата опозициска партија со неколку свои постапки се обиде да ја делегитимира власта. Тој свесно соопшти вест за недостаток на тестови-информација која реално влева паника во, и онака, збунетата и исплашена јавност. Потоа оди во теретана кога работата на овие објекти е забранета со одлука на Владата, а во контекст на спречување на ширењето на вирусот.
Членови од високото раководство на партијата фалсификуваат владини огласи за спречување на вирусот во обид да ја манипулараат јавноста.
„Унгарските медиуми“, чија уредувачка политика на дневна основа се креира во „Белата палата“, стануваат се поагресивни во обидите да ја делегитимираат власта. Критиката на власта е една работа и се додека е конструктивна е добредојдена, но кога таа преминува во свесно ширење на паника и страв тогаш имаме сосема друг проблем кој навлегува длабоко во сферата на јавниот интерес.
Мицкоски очигледно ја минува црвената линија. Тешко е да се претпостави дека и самиот не е свесен за тоа. Прашањето е зошто го прави тоа во услови кога Македонија, како и целиот свет, се соочува со најголемата криза во поновата историја по Втората светска војна. Мицкоски свесно ги напушта сите етички норми како политички, така и цивилизациски, во обид да ја наметне својата партиска агенда во решавање на актуелната криза. Ваквата одлука би можела да се протолкува како израз на немоќ, но сега не е време за овие анализи. Одговорноста за ваквата стратегија е негова и за неа ќе одговара пред јавноста и гласачкото тело, но она што не може да се остави на него се последиците кои произлегуваат од ваквото антицивилизациско политичко однесување.
Во случајот тука одговорност имаат и институциите кои треба да дадат одговор зошто законите и уредбите на владата се спроведуваат селективно? – Зошто, на пример, новинар или медиум би бил казнет во овие услови доколку шири лажни вести додека лидерот на опозицијата тоа може да го прави непречено? – Зошто истиот политичар може да оди во теретани додека трае забраната за работа на ваквите објекти? – Зошто тој да ја има таа привилегија, а другите да бидат лишени од неа? – Зошто висок партиски претставник може да фалсификува пораки на владата за спречување на епидемијата со цел да ја манипулира јавноста? – Дали ова би можел да си го дозволи друг корисник на социјалните мрежи и да помине со реплика или критика од владеачката партија?
Ова се прашања на кои треба да одговорат институциите. Живееме во време кога партиските интереси навистина делуваат патетично и се надвор од секаков интерес на јавноста. Сега ни требааат одговорни институции кои без исклучоци ги спроведувааат сите мерки што се во интерес на спречување на оваа пандемија.