Можеби е добро што ќе се создаде барем еден ден, кога министерката Захариева ќе здивне. Ќе се осами, како што тоа мора некогаш да им се случи на политичарите, ќе замолчи за миг и ќе почне да размислува. Од каде прво да се почне.
Ќе ги распореди асистентите и потрчковците пред неа, таа војска која се принудила да клима со главата кога се даваат главните команди- овојпат, таа посакала да биде затрупана со знаење.
Енциклопедии, веројатно Британика, научни дела, тешки и правливи книги, мувлосани архиви, документи полни со историски сознанија. Тоа се премногу различно и произволно толкувани вистини, за одеднаш да бидат дигестирани, купишта томови и материјали, за кои е потребна навистина повеќе од една деценија напорен труд, за да се сфатат барем магловито историските патокази, ако сакате да стигнете до сегашноста, и да ја разберете иднината.
Но, олеснителната околност е дека и нема секогаш само една вистина во изучувањето на историјата, околу што модерните научници се сложуваат, освен некои навистина јасни и непорекливи факти.
Но, изненадувања во првиот пат читање на историските читанки секако дека ќе има Захариева, не само околу учеството на Бугарија во фашистичката окупација, или во улогата на Тито и Живков, подобро познат како Тато. Овие два профили со филигранска писателска вештина и сериозен научен багаж ги извезил Евгениј Дајнов, во неговиот текст во бугарскиот весник “Дневник”, преведен во порталот “Независен” -“Тито против Тато? Нема западен политичар кој ќе го избере Тато”.
Захариева дополнително ќе се сепне ако го погледне само периодот на Варшавскиот пакт и инвазијата на Чешка, наречена Операција Дунав и дипломатскиот план- наречен Доктрината на Брежњев. Уште повеќе ќе се стаписа кога ќе види кои земји влегле во таа окупација. Меѓу нив, била и Бугарија- а целта уште повеќе може да ја шокира- да се запре Прашката пролет на Александар Дубчек и реформите на либерализација, за да се наметне зацвртување на авторитарноста на Комунистичката партија на Чехословачка.
Верувам дека ова биле здодевни и неинспиративни историски теми за Захариева, се до денот кога Чешка и Словачка ставија вето донесувањето на заклучоците за проширувањето на амбасадорите на ЕУ. Прага и Братислава се спротивставија на бугарските барања, што стана компромисен предлог на германското претседателство- да биде со златни букви додадена реченицата- “погрешно толкување на историјата”. Чешка и Словачка оваа блокада вака ја објаснуваат: “Поимот за фалсификување на историјата, за нас би бил огромна штета за процесот на проширување и потенцијално може да донесе дополнителни компликации на патот, Ние нема да дозволиме Унијата да биде судија на нашата споделена историја, како се идентификуваме себеси и јазикот што го користиме”.
Вакво писмо до ЕУ можеше да биде испратено од македонската Влада уште првиот ден, кога започна тероризирањето од страна на Бугарија со ставањето на вето. Можеби и имало, се е можно, но не сум чула за него, можеби сме станале во меѓувреме глуви, слепи и неми, по децениските малтретирања со ЕУ со кои се соочуваме капнати, премалени и многу, многу уморни. Единствено, неуморна останува Захариева, се до денот кога навистина ќе реши да се осами и здивне, и почне да ја прелистува црната историја, со чие разбирање само може да се дојде до светли мисли кај политичарите, за да се досегне иднината. Поинаку, може да се дојде до ситуација во која, како што би рекол Евгениј Дајнов, незнаењето да убива.