Иако повеќепати предупредуван од Европската унија за односот кон граѓаните, граѓанското општество, медиумите и опозицијата, белорускиот претседател Александар Лукашенко секогаш наоѓаше изговор за неговиот режим, кој го урниса владеењето на правото и ја “стопи“ демократијата во земјата.
Европската унија, која се потпира на одредени стандарди и вредности, неговиот игнорантски однос кон предупредувањата за приближување до Унијата, го формализираше во официјални санкции.
Околу 200 луѓе се зафатени од тие санкции. Од луѓето кои директно работат за режимот на Лукашенко до оние кои и барем малку профитирале потпирајќи се на основите од истиот.
– Ограничувања за влез (во Унијата) на физички лица одговорни за сериозни повреди на човековите права или репресија на граѓанското општество и на демократијата, или чии активности на друг начин сериозно ја поткопале демократијата и владеењето на правото во Белорусија.
– Физички лица кои профитирале од поддршката кон режимот на Лукашенко.
– Замрзнување на средства и економски ресурси на лица или тела одговорни за сериозни повреди на човековите права или репресија на граѓанското општество и на демократската опозиција , или чии активности сериозно ја поткопале демократијата или владеењето на правото во Белорусија.
– Физички или правни лица, органи или тела кои се поврзуваат со режимот на Лукашенко, или кои биле контролирани, кои профитирале од поддршката, се мерките кои се уште се на сила врз Лукашенко и неговите административци и послушници кои директно или индиректно работеле против интересот на народот.
По парламентарните избори во 2004 година, и претседателските во 2006 и оценката на ОБСЕ како „нефер“ организирани избори, Европската унија ги воведе овие санкции за владата на лидерот на земјата Александар Лукашенко, и дел од неговите органи и функционери, кои подразбираат и ембарго на оружје и други слични материјали, забрана за извоз на опрема за внатрешна репресија и забрана за обезбедување на одредени услуги.
ЕУ му укажуваше на Лукашенко за неговиот насилен однос кон граѓанското општество, опозицијата, независноста на медиумите и прекршувањата на владеењето на правото и демократијата во Белорусија и на крај таквите предупредувања ги стави на хартија официјално со заклучоците на Советот на Европа на 31 јануари и 20 јуни 2011 година, а потоа дополнети на 23 март и 15 октомври 2012 година.
Санкциите беа воведени со цел директно да се потенцира политичкиот притисок во Белорусија.
Првата мерка против белорускиот режим дојде поради исчезнувањето на четворица активисти во 1999 и 2000 година, како и поради одговорните кои го манипулираа референдумот во земјата организиран во 2004, со кој на Лукашенко му се дозволи и покрај лимитираниот мандат од два пати по ред, да продолжи со трет.
ЕУ, на чело со тогашниот еврокомесар за проширување, Штефан Филе, исто така во неколку наврати бараше итно ослободување на политичките затвореници и бараше да престане насилството врз членовите на опозицијата и граѓанското општество.
А со цел да појасни дека мерките не се однесуваат на граѓаните на земјата туку на владејачката елита, ЕУ паралелно работеше на зацврстување на граѓанскиот сектор, на опозицијата и јавноста воопшто.
Филе работеше со белорускиот невладин и граѓански сектор за потребните реформи за модернизација на земјата, а се зацврсти и соработката со независните медиуми.
Мерките се продолжени до крајот на месецов оваа година, бидејќи не се сите политички затвореници ослободени, а според проценките не се зацврстени ниту владеењето на правото, ниту демократските принципи.