Универзитетскиот професор и бард на македонската дипломатија Денко Малески, е еден од неколку соговорници на НоваТВ, од кои во пресрет на јунскиот состанок на Европскиот совет побаравме став дали во случај на уште еден неуспех да почнат преговорите со ЕУ, Македонија треба да ги продолжи разговорите со Бугарија, или да дигне раце од нив како што заговараат високи политички кругови во Скопје.
Во врвот на државата има само тешки прашања за решавање. Лесни нема. Политичар кој ќе рече дека му е доста од тешки прашања, не ја разбрал својата улога. По овој повод, без лажна скромност, сакам да укажам како јас се носев со тешките прашања, кога веќе никој не истражува кој што лично направил. Имавме неколку такви тешки прашања во Македонија од независноста наваму. Раздружувањето од федерацијата е првото. Се определив за политика на мирољубиво самоопределување како пат до нашата независност и сите чекори на македонската надворешна политика беа согласно оваа одлука. На крајот, со многу труд и малку среќа државата ја стекна својата независност на мирен начин.
Второто прашање беше спорот со Грција. Емотивната тема врзана за името на нашата држава стана плен на ривалските партии кои, без елементарен талент за договор и без државничко искуство, го злоупотребуваа спорот за изборни победи цели триесет години. Моја задача како минстер за надворешни работи беше да предупредам дека излезот е само во компромис на кој треба да работиме со сите усилби за да биде поволен за нас. Таквиот став немаше поддршка ниту кај партиите ниту кај политичарите а уште помалку кај народот, но се држев до него како нешто што е најдобро од сите лоши решенија во меѓународната политика.
Третото прашање беше интеграцијата на бројната албанска заедница во политиката на државата, повторно преку компромиси кои значеа ширење на правата на Албанците како гаранти за нивната лојалност кон заедничката држава. Уште во првите години од независноста се изјаснив и по ова тешко прашање во прилог на индивидуалните и колективните права на малцинските заедници. Ставот не беше ни малку популарен. Мнозинството во политиката и кај македонскиот народ беше против па за малку ќе завршевме во граѓанска војна.
Четвртото тешко прашање беше спорот со Бугарија за што се изјаснив како интелектуалец обврзан пред својот народ да ја соопшти вистината, пред да бите ставено ветото од Бугарија. Поаѓав од фактот дека ветото треба да се избегне со компромис зашто кога еднаш ќе се стави вето „,млекото е веќе скиселено“. Реакцијата на она што го кажав беше уште пострашна од претходните реакции на мои кажувања во нашата понова историја. Да се бега од тешки прашања е недостоинствено како за политичарот така и за државата.
Политичарите немаат право да креваат раце од решавање на тешките прашања, како што е ова со Бугарија. Единствениот избор кој го имаат е да поднесат оставка.
Денко Малески