Во истражувањето спроведено од МОН и БРО, во текот на ноември 2020 година, 4168 наставници од основното образование (2168 предметни и 2000 одделенски наставници) одговорија на електронскиот прашалник за да го изразат своето мислење за потребата од реформирање на образованието.
Резулатите покажаа дека 82% од наставниците кои учествуваа во истражувањето се согласни околу тоа дека основното образование во нашата земја не е доволно добро и дека е неопходно да се реформира за да се подобри. При тоа, како најголеми слабости на сегашното образование се издвоени: неприлагоденоста на учебниците на потребите на учениците и/или на барањата на наставните програми (67%), барањето да се учат небитни работи кои не им се доволно корисни на учениците (61%) и запоставеноста на воспитната компонента (47%).
Значително помал дел од наставниците сметаат дека меѓу најприсутните слабости се: недоволната стимулација на учениците за критичко размислување (30%) и отсуството на иновативни методи во наставата (14%).
Најголем број од учесниците (75%) сметаат дека учебниците и наставните материјали се најприоритетна сфера на реформирање. За 72% од наставниците најбитна промена што треба да се преземе во оваа сфера за да се подобри образованието е подготвката на нови учебници по повеќето предмети, а за 48% тоа е овозможувањето поголема слобода да користат и други наставни материјали заедно со учебниците.
Реформирањето на наставните програми се смета за приоритет од страна на повеќето учесници во истражувањето (64%). Во оваа сфера, како најбитни промени кои би довеле до подобрување на образованието се наведуваат: усогласување на содржините и целите со потребите/интересите на учениците (57%) и намалување на обемот на наставните теми/содржини опфатени со програмите од повеќето предмети (52%). Околу една третина од учесниците посочуваат на обуката на наставниците (37%) и/или на наставниот план (36%) како најприоритетни сфери за реформирање.
При тоа, за најбитни промени во наставниот план кои водат кон подобрување на образованието се сметаат: Намалувањето на бројот на постоечките предмети преку обединување на сродните предмети и/или вклучување на содржините од некои предмети во други (64%) и промената во бројот на предвидените часови за голем дел од предметите (53%).
Најбитните посочени промени за подобрување во сферата на обуките на наставниците се однесуват на континуирана институционална поддршка на наставниците при спроведување на промените (52%) и на продолжување на траењето на обуките кои истовремено треба да бидат практични и ориентирани кон стекнување вештини (44%). Иако оценувањето и поучувањето, во споредба со другите сфери, се сметаат за помалку приоритетни за реформирање (посочени само од 20%, односно од 13% од учесниците како најприоритетни), сепак, наставниците укажуваат на начини како тие може да се подобрат. При тоа, најголем број од наставниците се согласни околу тоа дека оценувањето би било поквалитетно и пообјективно доколку при формирање на оценката се користат повеќе различни техники, како тестови, усни испрашувања, проекти, изведбени активности и сл. (62%) и/или доколку се постават јасни критериуми за формирање на оценките (35%).
Истовремено, наставниците се скоро подеднакво распоредени околу различните можности за подобрување на поучувањето во функција на подобрување на образованието во целина: Учениците да имаат помалку предавања, а повеќе да работат на истражувања и проекти (43%), наставниците да користат повеќе интерактивни методи кои обезбедуват сите ученици да бидат активни за време на часовите (41%) и/или на наставниците да им се даде поголема слобода да користат повеќе разновидни наставни методи (37%) и/или 9 наставни материјали (видео/аудио материјали, дигитални содржини, креирани сценарија и сл.) кои самите ги избираат или креираат (33%).