Светската научна елита (политиколози, филозофи, социолози) во едно е согласна- светот после Корона вирусот нема да биде ист.
Но, нивните предикции, ниту малку романтични за влез во подобар, поправеден свет, имаат силна поврзаност со економските мерки кои ги најави Заев и кои точно го отсликуваат светот каков што отсекогаш бил. Многу ретко фер, праведен, правичен и никогаш барем малку олеснет за ниските слоеви- работниците, економски обесправените, понижените, но и за средната класа која нагло, стрмоглаво осиромаши, особено во земји како Македонија.
Корупцијата и криминалот на политичките и економските елити го дефинираа владеењето на децениското владеење на Груевски и токму затоа, Заев можеше да порачи дека сега товарот мора да го преземат и сите оние кои профитираа токму преку пустошење на државата. Но, тој тоа не го стори.
Пресилните изјави на Заев дека тој товар мора сите да го понесеме ќе беа разбирливи и дури и прифатливи, доколку во неговото тригодишно владеење не се конципираше јасна политика- на ставање крај на мастoдонската администрација, на прегломазната советничка структура, на бесцелните министерски функции без ресори (го изземам Едмонд Адеми), на неверојатните директорски плати и нивните изживувања со службените автомобили, шофери, мебел, патни трошоци, што уште не, колку уште не. Доколку сега тој рез не се направи, идејата и идеалите на солидарноста за која говори Заев ќе бидат многу брзо поткопани и срушени, но и врз неговиот грб, не само врз преморените, слабите и финансиски немоќните.
Токму и за тоа говорат предвидувањата на светските мислители- како ќе изгледа светот по пандемијата на Корона вирусот- зависноста од останатите земји, и принципите на глобализацијата повеќе нема да бидат движечката сила на светот. Затворањето во своите граници ќе ја покаже компететноста на политичките елити- колку тие можат да одговорат на барањата на сопствените нации и држави. Национализмот и авторитарноста иако ќе се зајакнат, на долг рок нема да можат да бидат одговор на економската штета и избавувањето од финанскиот колапс.
Денешната младина, од која сега се бара да се жртвува за постарите, послабите (статистички, мнозинството под ризик да заболат се токму тие ранливи категории), еден ден ќе се крене, трескајќи на масата- не не слушавте кога беше неопходно, кога ги игнориравте нашите барања за излез од климатските промени, за глобализацијата, работничките права, алчноста за профит. Тогаш не се жртвуваа профитите, лагодноста и суровоста на нео-либерализмот. Ние ве послушавме и сега се жртвуваме, седејќи дома. Но, само под еден услов- светот да се смени по нашите правила и диктати, ако сакате да опстанете, политички, се разбира.
“Политичката моќ ќе припадне на оние кои ќе можат да покажат најмногу емпатија кон останатите. Доминантните економски сектори исто така ќе бидат поврзани со емпатијата: здравството, угостителството, храната, образованието и животната средина. Потпирајќи се, секако, на најголемите мрежи на производство и проток на енергија и информации, кои се неопходни во секој случај.” (Жак Атали).
Она што ги интересира лидерите е нивното политичко преживување, кој ќе ја добие политичката моќ, што е добра, корисна порака и за Заев, која досега не ја послуша.