Кого попрво да жалите во целава трка со вакцините, кого да оплакувате, над чија судбина и животи попрво да липате? Дали нас, избезумени и под стрес, затворени и изолирани, што ги немаме тие вакцини доволно, и којзнае дали воопшто некогаш и ќе ги има, со сите мутации, надвиснати опасности и хаос кој надвиснал во светот.
Дали можеби да ги жалите здравствените работници, дали можеби тие се на нашата приоритетна листа за страдање? Нив, дали нив да ги жалиме, некои од нив, што секојдневно ги молат да ги примат вакцините, подготвени да им паднат на коленици, но тие одбиваат, преплашени од последиците, како да не знаат дека може да биде пофатален исходот, ако воопшто не се примат вакцини?
Дали да го жалиме Заев, што исто како и нас, ги очекува секој ден вакцините, па вели- како да ви кажам кога ќе стигнат, ако не се случи тоа?
Што може да се стори големо, вистински грандиозно, во една ситна и мала, никогаш моќна, отсекогаш слаба и неважна земја, никогаш признавана, секогаш оспорувана земја. Низ историјата под опсада и апетит на оние што ја опкружувале, да ја понижат, дотолчат и заграбат, да ја дораспарчат. Земја, која никогаш и не се истакнала, во ништо големо и навистина важно, од земја од која не излегле нобеловци, великани, земја со мала култура, во која светот ништо значајно не видел, за да ја слави и споменува со трепет. Што може повеќе за оваа земја да се добие, кога местото на светската политичка мапа и е безначајно, ситно и невидливо, отсекогаш така било, чесно е да се признае, сепак.
Дали е за жалење целиот свет што исто така е во потрага по вакцини, во очај, незнаејќи кој е вистинскиот пат за да се стигне до спасот?
Кого попрво да жалиме, е најлесното прашање- можеби за почеток, скрстените раце на критичарите можеби треба да се активираат, да сторат конечно, нешто навистина важно за оваа земја. Никаде само политичарите не прават големи и важни дела за својата земја, секако е дека е аматерски така да се гледа на политичкиот распоред на сили.
Најмоќните се оние останатите, финансиски и сериозно едуцирани, доволно доминантни, за да владеат тие навистина, но во сенка, оние кои ги поместуваат коцките, ги рушат и повторно ги подредуваат. Ако не сте знаеле, политиката не е праведна, отворено ќе ви соопшти Харолд Мекмилан, поранешниот премиер на Британија. Затоа и е привлечна, колку што е посурова, и затоа и секогаш се прашувате- кого попрво да жалите? Ако воопшто треба некакво тажење и лелекање, традиционален македонски специјалитет, подготвуван со особена сласт низ историјата на трпењето, страдањето, мачењето и пред се, самосожалувањето.