Сега навистина не е време да дебатираме и анализираме дали воопшто господ е голем, наспроти науката, која, за некои од нас, е вистинскиот Господ, патоказот и вербата која треба да се следи.
Сега нема ни смисол да се пребројуваме, да се редиме по колони на религиозни, атеисти и агностици, да си врзуваме жолти ленти и сите заедно да тргнеме, овојпат во една колона кон респираторите распослани низ болниците, а ако не станат доволни, сајмиштата секогаш ќе останат на располагање.
Сега не е ни време да ги слушаме преколнувањата, молењата, апелите на претседателот Пендаровски и министерот за здравство Филипче- како верници исклучиво во науката, во епидемилошките, медицински закони. Сега не е ни важна нивната понизност кон светоста на науката, нивното паѓање на коленици кон граѓаните да се остане дома, наместо да се причестуваат за Велигден верниците низ црквите, наместо да веруваат дека со едното лажиче за причеста се поблиску до бога- и со тоа се имуни на сопственото унаказување и казнување, но, и, агонијата да биде поголема, и на останатите граѓани.
Сега може да се отфрли и со индигнација нашиот револт, кој повеќе стана очај, кога за првпат го слушнавме премиерот Оливер Спасовски- “Владата не може да ги затвори верските храмови, затоа што слободата на вероисповест е неприкосновено право”.
Сега и не мораме навистина да се прашуваме- зошто земјите од Источна, наспроти од Западна Европа- беа трезвени и разумни, во експресноста на наметнување на мерки на изолација и социјална, поточно-физичка дистинца, наспроти старите, позрели демократии, како Франција, Британија, САД.
Сега којзнае колку значат фактите и политиколошките и социолошки анализи- дека во Источна Европа станува збор за посткомунистички земји, со понизок, или во случајот со Македонија- катастрофален стандард и урнисани системи во секој смисол, сега се мисли особено на здравствените, и токму и затоа изолацијата беше единственото решение, излез- наспроти италијанските слики на колони камиони со ковчези, или оние на масовни гробници во другите земји.
Освен тоа, комунистичките и социјалистички модели на јавно здравство создале системи на почит кон колективитетот, наспроти индивидуализмот на западните демократии. Последично, наметнати и всадени стануваат и елементите на покорност и послушност кон авторитетите- заради кои и полициските часови и генерално, мерките на рестрикција се почитуваат, наспроти масовните кршења на Запад.
Еднакво важно е да се спомене и одбивањето на западните лидери да воведат ригорозни мерки на почетоците на Корона кризата- во име на сопствената демократска традиција и историјата на борба за човекови права, кои силно веруваа, дека ќе бидат нарушени, прекршени и осакатени. Тие човекови права и слободи во овие земји се добиени со крв и долга историја на револуции, наспроти источните, пост-комунистички земји, кои искусувале долги децении на диктаторски или помеки авторитарни режими.
Затоа, никогаш не е време во оваа земја да се постават вистинските прашања и да се замоли- некои од политичките лидери- оние религиозните, да замолчат, барем за наш спас.
Оливер Спасовски веројатно знае дека благодарение на Венко Филипче- досега со кризата се справувавме добро, многу подобро, отколку што на почетокот очекувавме. Острите пораки кон Спасовски и од страна на Филипче и од страна на Пендаровски- не му значеа ништо на премиерот, кој религијата ја стави на пиедестал, над животот, здравјето и безбедноста на граѓаните. Правото на живот е неприкосновено, секогаш над правото на религијата, зарем не?
Верувам дека Спасовски не мислел ништо лошо, имал само добри намери, како што осекогаш пеколот знаел да биде поплочен со нив.
Тој само сакал да го замоли бог да се смилува над нас и да не излечи, онака како што само Црквата низ историјата знаела да ги пренесува моќта на науката, силата на знаењето, кога ги славела и величела, палејќи ги научниците и нивните книги.
Како што е општо познато, бог ги создал сите научни закони, вакцини и лекови низ историјата на човештвото- а Ајнштајн, Тесла, Њутн, Дарвин, итн., само се потпишале, затоа што бог отсекогаш бил невидлив и недопирлив.
Богот на науката е голем, ви велам, штета што Спасовски не верува во него, туку само во она едно лажиче кое сите го милуваат во причестата- додека ние седиме дома и чекаме на ред да не стигне тоа нивно лажиче на катастрофата.