„Будење во трето лице еднина“ од Д.А. Лори е збирка поезија во која на еден лиричен и по малку луциден начин авторката ја отсликува својата внатрешност, чувствата, мислите и мистичното.
Оваа книга е еден вид јавување од местото на сонувањето, каде сликите и чувствата се остатоци од една реалност која читателот лесно ја препознава и во која лесно се пронаоѓа. Песните се напишани со гласен шепот од мисли и емоции, кои за да се слушнат е потребно срцето да биде „сетило за слух“. „Вуманити“ е дел од збирката.
Вуманити
Кога сме млади,
кога сме девојчиња,
се качуваме по дрвја, си играме криенка,
топки немаме, ама затоа кукли имаме
Не е важно дали сме машки или женски
битно да си делиме играчки.
Кога ќе пораснеме,
Се заоблуваме, куклите ги заклучуваме,
Плетенките и опавчињата ги распуштаме,
и чекаме погоден ветар…
И тогаш почнуваме да старееме,
стануваме мајка или жена,
или, ако имаме среќа, двете.
Кога ќе остариме,
Личиме на татко,
Градите ни се издишени и одмараат,
Ни расте омразениот мустаќ,
Косата ни се проретчува, скалпот ни светнува,
Ние, мажите и жените,
На крајот сме еднакви на еднаквите.
Д.А. Лори