Со смртта на Коста Крпач, сведок во еден од случаите на СЈО, полека започнува да се затвора старото поглавје во државата чие име мафија одамна не е средно, туку единственото валидно, да биде запишано во регистарот на ОН.
Разгледајте ја само површно оваа ситуација: смртта на Крпач на клучните актери им отвора можност задишано да се разбегаат и да здивнат после истрелите на пиштолот. Тоа тие така мислат, само тие така тоа го замислиле. Стапицата во која влегуваат откако се истоварија бомбите на Заев, таа стапица повторно сами си ја поставија.
Во случајот Смрт на Крпач, нивното разбегување е моментално, се работи за делови од секунда, тие се затрчуваат и се пресретнуваат, се удираат и се сопнуваат и во таа брканица на глави, тела и нозе , рацете ги оддаваат. Фројдовски им се фиксираат на темето, подготвени за лисици- побогу, за вакво ли бегство се боревме?
Мора да се биде навистина очаен, по малку и со сомнителен коефициент на интелигенција, за да се работи интензивно на нечија смрт, кој е инаку главен сведок на едно Специјално обвинителство, формирано токму заради очајните и полу-интелигентните.
Не, јас не велам во ниту во еден момент дека Крпач е застрелан од туѓа, друга рака. Полицијата ќе ги констатира причините за неговата смрт и тогаш ќе се извлекуваат заклучоци.
Ха, ха, велите вие. Сега вие мене ми се потсмевате, јас, која говорам за проблематична интелигенција на оние погоре, а имам сличен проблем со неа. Ми се развикувате: Која полиција побогу? Онаа на Чавков или на Спасовски? Но, добро. Да одиме по ред.
Можеме веднаш да се договориме- доколку станува збор за самоубиство, секоја набрзина напишана анализа би констатирала без многу размислување: ако СЈО вели дека Крпач бил предмет на притисоци, испрекинатата линија на непознати се пополнува со леснотија. Дискутабилно е да се нарекува самоубиство оној чин на човек чиј живот се состоел од страв, бегство, агонија на оние кои го следеле и притискале, а притоа бил сведок за дела кои се истражуваат (криминални, можеби и други). Како би се нарекло ова самоубиство, освен присилување, терање сведокот да заврши конечно со ужасот?
Не е ли тоа делче од онаа испрекината линија на непознати, каде се исфрла класичното, ладнокрвно убиство, но тенката линија во која се испреплетени убиството и самоубиството го сопнува оној кој притискал, заплашувал, уценувал?
Но, да не бидеме слепо самоуверени, ниту пак наивни. Смртта на Крпач има и симболичко значење- на неколку нивоа. Ако сте нетрпеливи и би ги прескокнале филозофските, моралните дилеми кои ги имал овој релативно млад човек (иако се многу, многу значајни), веднаш да прејдеме кон суровите денови кои ни претстојат, откако ни е испорачана сцената со коњот во Кум.
Пораката е пратена- куршумот е само мала, нежно свиткана коверта, како што само врат може да се цвикне и да не крцне ниту едно ковче.
Ова е лекција, опомена која треба да ја научат сите оние кои – внимавајте, не што ќе помислат да се распрашаат каде е вратата на Катица Јанева, на СЈО, туку што воопшто би им затропало срцето при спомнување на нивниот бизнис, нивниот Кум, нивната идна смрт.
Видете, секој поштен мафијаш носи стетоскоп во едната рака, во другата револвер Смит и Весон. И со едната справа и со другата алатка тој раководи со фамилијата. Нему не му се само фамилија децата, сопругата, родителите. Кога се живее и се умира, тогаш тоа е живот и смрт во полна снага.
Но, исполнет е тој живот со сите што се негови, тоа е таа прекрасна, благословена фамилија од стотици, бројката оди, па да импровизираме и до илјадници луѓе. Тие, тие се се што може да биде една фамилија.
Тие се оние кои му бацувале раце и неретко и нозе, истите оние раце кои ги шамарале, им гаселе пикавци по телото, ги гушкале и ги тупкале по рамо кога морало да бидат утешени. Тоа се оние нозе кои ги шутирале, ги оставале без слезинки и им сакателе ребра, како поинаку би се стровалиле директно во провалија?
Стетоскопот е неоходна алатка за сите ситуации со фамилијата: и кога ги сакаат и кога ги мразат и кога се плашат од нив и кога сакаат да умрат тука, веднаш, пред нивните нозе да клечат исто онака како што тоа го сториле вториот пат кога се сретнале. И тоа траело до последниот ден.
За Смит и Весон знаете како тоа оди и кога стапува на сила. Но, тогаш кога ќе биде употребен, Кумот сам си пресудува каква иднина допрва го чека. Затоа што прегласна е смртта за да не биде забележана. За миг, незабележлив миг смртта станува се прегласна, таа ечи насекаде, за сите да знаат и да имаат на ум- тогаш кога ќе отворат уста и ќе посакаат да кажат нешто за Фамилијата, ќе завршат засекогаш. Така гласи законот на мафијата.
Но, тогаш кога мафијата пресудува и нечија смрт трешти и го пара воздухот, ќе дојде ден кога законот на мафијата повеќе не може да ја издржи сопствената утроба. Мора да се изблуе се одвнатре, да се исчисти и потсреди, вистина е дека некогаш се замачкува и останува сето ѓубре, длабоко навлезено во порите на сите нас. Но, некогаш се раѓа нешто подобро, посветло, важно. Дури тогаш се отвора вратата на еден друг закон- законот на правдата. Добредојдовте во нашиот свет, госпоѓо Јанева.