Од скандалот со филмскиот продуцентски магнат, Харви Вајнстин, холивудската сцена повеќе не е иста. Се повеќе актерки или филмски работници се охрабрија јавно да зборуваат за непријатните искуства со мажите „предатори“ кои ја злоупотребиле својата моќ за да ги задоволат своите страсти.
По падот на Вајнстин, следеше и падот на легендарниот актер Кевин Спејси, за потоа да следат падови на политичари и обвинувања за сексуално или недолично однесување на луѓе од разни сфери во јавниот живот.
Кампањата #MeToo од случајот со Вајнстин наваму, најгласна беше на последната церемонија на филмските награди Златен Глобус, но денеска е активна и во Македонија со хаштагот „СегаКажувам“ и #TaniTregoj.
Идејата е на неколку активистки, познати во јавноста, а целта е како што велат тие, да се скрши молкот и да се крене свеста во јавноста дека станува збор за реален проблем.

„Целта на оваа иницијатива е да го скршиме молкот со кој се најчесто обвиткани искуствата на сексуално вознемирување кои ги доживуваат многу жени. Наша идеја не е да покажеме кои се насилници во Македонија, туку колку е нормализирано и распространето сексуалното вознемирување. Живееме во култура која го оправдува, крие и нормализира овој вид на насилство и вознемирување, па затоа првиот чекор кон решавање на овој проблем е да се прозбори јавно“, вели Ирена Цветковиќ, директорка на Коалицијата „Сексуални и здравствени права на маргинализираните заедници“.
Според неа, решението за ваквите случаи не секогаш треба да се бара во државните органи, туку станува збор за систем кој треба да се менува.
„Решението не смееме секогаш да го бараме во правосудните органи. Решението лежи во сеопфатно системско менување на релациите на моќ и злоупотребите кои тие ги носат, а тоа е можно само со сериозен влог во образование,здравство, медиуми, култура итн“, тврди таа.
На прашањето зошто баш сега оваа кампања, активистката и социолог, Ивана Драгшиќ, која исто така е дел од тимот кој прв започна со кампањата, вели затоа што кај жртвите потребно е време пред да се охрабрат.

„(Сега) затоа што се охрабривме, за разлика од сите минати искуства во кои многу од нас биле свесни за злоупотребата, а не проговориле за тоа. Потребно е време, кај некои жени-жртви и многу повеќе од тоа, за да можеш растеретено и отворено да констатираш дека си била третирана како предмет, и тоа од некој кој бил твој претпоставен, ментор, некој што требало да се грижи за твоето здравје или безбедност. Тоа време (и други видови надминување, охрабрување) е потребно поради очигледното обвинување на жртвите (кое дури и при овие исповеди се случува), заради срамот и линчот на кои се изложени, неверувањето и сомнежите, а секако и заради реперкусиите со кои се соочуваат, соочувајќи се со престапниците, кои најчесто се во надредена позиција и можат директно да влијаат на нечија професионална позиција, иднина, но и безбедност и здравствена состојба“, вели таа.
Таа дополнува дека важно е да се зборува отворено за да се отвори процеп низ кој ќе може да се видат и охрабрат оние кои претрпеле уште пострашни работи, работи кои се културолошки и системски прифатени и стимулирани кај нас и општества како нашето.
Драгшиќ потенцира дека превенција може да има само доколку овие ситуации бидат стопирани уште во најрана возраст, а тоа би се постигнало со соодветен систем на образование, поддршка на жртви, контрола на позиции на авторитет и моќ, но и казнување на овој вид престапи.
За тоа со какви се ситуации се соочувале оние кои говорат на социјалната мрежа Фејсбук, можете да прочитате во следните јавни објави извадени од нивните профили со тагот #СегаКажувам.
Она што треба да се запомни е дека оваа инцијатива е за подигање на свеста во јавноста дека секој еден околу нас без разлика на родот, верувањата и убедувањата, можеби бил жртва, но стравот од јавен линч надвладува пред да го изнесе своето искуство.