До ЈСП, ако прочитате за случкава. Дај бре луѓе кажете им на шоферите да застануваат барем по 10 секунди на станица. Барем сега кога е лето автобусите не се закочени во сообраќај, градот е полу-празен и НЕ му одзема време на шоферот да застане, да погледне, да се качи некој што е отиден под сенка. Што е толку тешко, а?
Бојан Шашевски
Пак. Чекав попладнето „5ка“ на автобуската станица на „Гологанов“ близу „Олимпико“, во насока накај центар.
Чекав веќе 15-ина минути на сонце и веќе препотен цела маица утоп, се преместив на најблиската сенка што доаѓаше од билборд. Тоа беше на 20-30 метри од станицата.
Стоев таму 2-3 минути и еве го поминува автобусот. Тргнав по него, но НЕ застана на станицата, само профуче, иако од зади му свикав и трчав по него.
Се изнервирав скроз. Ова не е прв пат да не ми застане. Ама, сега болеше многу повеќе затоа што бев преморен, убиен, испотен, надвор од себе.
Одма земав телефонот да викнам такси, со цел да тргнам по автобусот, да го претркам, да го фатам некаде во центар, за да се соочам со возачот. МОРАВ да му кажам неколку работи во очи, едноставно морав. Десетици пати сум се јавувал, оставал пораки по сајт на ЈСП, по Фејсбук, секаде. Ама, ништо не е така важно како соочување очи во очи.
И, фатив телефонот, свртев такси… кога од никаде до мене застана човек со мотор.
-Ајде, качувај се, ќе ти помогнам да го фатиш!
Надреално, ама навремено. Човекот изгледа ме видел и слушнал како викам по автобусот, откако ми побегна.
Се качив и фатив одзади на моторот. Тргнавме. Возиме по „Гологанов“. Автобусот застана на неколку станици, така да имавме предност да стигнеме пред него.
Го престигнавме кај Млечен. Застанавме на автобуската. Стоп. Се симнувам набрзинка. ФАЛА НА НЕПОЗНАТИОТ ХЕРОЈ НА МОТОРОТ! Ако прочита, вечно благодарен за гестот.
Веднаш влетав во автобусот. Се упатив напред, на возачко место. Битно ми беше да му кажам неколку зборови на шоферот.
-Зошто не застана на автобуската кај „Симпо“?!
-Па, немаше никој на автобуската и поминав.
-Како немаше, јас бев одзади, кај билбордот?!
-Дечко, може не сум те видел, треба да стоиш точно на станицата.
-Да стојам на 50 степени на станицата?! Ти, не можеш ли да застанеш 10 секунди, за да се качам?! Не ли ти е тоа обврска? Плус, ти свикав, трчав по тебе 50-ина метри. Не ме зареза. На толкава топлина, на жешко, да ме оставиш таму – не е ОК.
-Дечко, и мене ми е жешко и тешко.
-Друже, ти си јавен сервис, тебе ти е делокруг на работа да застануваш на станици! Работиш за граѓани, која е поентата на автобусот, на твојата работа, ако не застануваш?!
До ЈСП, ако прочитате за случкава.
Дај бре луѓе кажете им на шоферите да застануваат барем по 10 секунди на станица. Барем сега кога е лето автобусите не се закочени во сообраќај, градот е полу-празен и НЕ му одзема време на шоферот да застане, да погледне, да се качи некој што е отиден под сенка. Што е толку тешко, а?
НЕ е издржливо по сонцево да се млатиме, не е ни фер. Па, уште да ни бегаат вашите возачи? Ајде бре!
Плус, ако сметате дека МОРА во моментот на поминувањето на автобусот да се чека на самата станица (значи во тие 2-3 метри внатре), тогаш направете бе ПОГОЛЕМА ЗАШТИТА и СЕНКА на станиците. Мислете на сите годишни времиња. Мислете на патниците, оние за кои треба да работите, да ги опслужувате и да ја вршите вашата јавна дејност.
Или, која е поентата на вашата служба?
Опрајте се!
Од Фејсбук ѕидот на авторот