Рускиот режим на путин свесно избра геноциден и злосторнички метод за реализирање на својот план, со вооружена агресија против Украина, да спроведе терор и уништување на цивилното население, како и на инфраструктурните капацитети на Украина што не може да ги освои.
Колапсот на воените планови на режимот на путин во 2022 и 2023 година, значителните воени загуби на окупаторите во Украина, како и потребата од одредено време за обновување и акумулирање на руските воени сили за повторен напад од големи размери, доведоа до преминувањето на кремљ, покрај воените дејствија на линијата на фронтот, на чисто терористички методи на агресија против целното население и инфраструктурните објекти на Украина, пишува Олег Усатенко ексклузивно за ЦИВИЛ МЕДИА.
Наведениот терористички „нов метод на војна“ се спроведува преку интензивни воздушни и артилериски гранатирања на цивилното население и инфраструктурните објекти на Украина со употреба на ракетно оружје, вклучително и со стратешката авијација и руската морнарица, масовни напади со беспилотни летала, употреба на хиперсонични наведувачки проектили со висока моќност, како и целиот останат опсег на оперативно-тактичко и друго оружје на дофат на градовите и селата на Украина.
Во најголема опасност се градовите и селата на Украина и нивните жители кои се наоѓаат директно во областа на воените дејствија или блиску до државната граница на Украина со рф и потенцијално со република белорусија (рб). Градот Харкив и населените места во Херсонската, Харкивската, Сумската, Запорижиската, Луганската и Донецката област се подложени на континуирано неселективно смртоносно гранатирање, што резултира со секојдневно загинување на украински цивили и уништување на инфраструктурата.
Покрај тоа, од крајот на 2023 година, режимот на путин ја избра злосторничката „методологија“ на зголемување на воздушниот терор во други региони и градови на Украина преку масовна употреба на крстосувачки и други ракети, вклучително и балистички ракети „Искандер“ и „Кинжал“ претходно наменети за „светски војни“. Трагичните последици од нивната примена за народот на Украина веќе се манифестираа во градовите Кијив, Лвив, Хмељницкиј, Кривиј Риг, Житомир, Миколајив, Одеса, и други градови практично на целата територија на Украина, дури и во близина на западните граници на Украина со земјите од НАТО.
Така, против цивилите на Украина, вклучително жените и децата, како и виталната инфраструктура на општеството, поради фактичката неажурност на ОН и другите меѓународни организации, секојдневно се вршат сериозни воени злосторства по наредба на врвот на режимот на путин, кој се чини дека е уверен во својата неказнивост и дрско ги игнорира, како човечкиот морал, така и нормите на меѓународното право.
Злосторничкиот руски терор од големи размери врз цивилното население и инфраструктурните објекти на Украина е проследен со валкани руски провокации кои имаат за цел да ги „оправдаат“ воените злосторства на рф.
Суштината на режимот на путин и дејствијата на т.н. „руски војници“ против Украина е обид да се сокрие, искривува, фалсификува и подло да се „обвини“ жртвата на нападот за сопствените воени злосторства. Со оглед на тоа дека режимот на путин во рф е, всушност, наследник на репресивната руска специјална служба ФСБ кој „апсорбираше“ во себе сè најлошо и најстрашно, од нормална човечка гледна точка, од нејзините претходници, НКВД и КГБ на СССР, соодветно методите на провокации против Украина се карактеризираат со подлост и нечовечка суровост.
Меѓу таквите провокации, кои, според кремљ, треба наводно да го „оправдаат“ секојдневното брутално убивање на украинските граѓани и уништувањето на украинските градови и села, беа и т.н. „украински гранатирања“ на цивилниот сектор на градовите и селата на окупираните територии на Украина, дури и на цивилното население на територијата на рф, вклучително во градовите Белгород и Воронеж.
Најужасните неодамнешни провокации се наводното „украинско гранатирање“ со цивилни жртви во Донецк, Лисичанск и во рускиот град Белгород, што поради некоја причина, на „чуден“ начин, се совпадна со масовното гранатирање на украинските градови и села.
Така, населението во руските региони, пред сѐ, во пограничните области, кои се заситени со воени објекти на рф, од кои се врши постојано злосторничко гранатирање на Украина, мора да ја разбере целосната одговорност за последиците од овие постапки на путинскиот режим.
Покрај тоа, властите на рф се обидуваат да ја претстават сопствената невнимателност и алчност во областа на станбено-комуналните услуги со прекин на водоснабдувањето, снабдувањето со електрична енергија и греењето во зима за руското население, дури и во регионот на Москва, како наводни дејствија на некои наводни украински „диверзанти“.
Карактеристична особина на сите овие руски провокации е непосредната бучна антиукраинска пропаганда на кремљ во меѓународните организации, меѓу т.н. „бранители на човекови права“ и во руски и странски комерцијални медиуми, што е придружено со бранови на лажни вести и закани, како и со наводни т.н. „мерки за возврат“, кои всушност се планиран терор врз цивилното население и инфраструктурните објекти на Украина.