Македонија не може да има и национална држава и вмро. Политичката концептуализација на митот за вмро ги исклучува и државата и нацијата. Денот на револуционерната борба на македонскиот народ е украден од бугарската национална историја. Македонија од 1944 е нешто сосема спротивно од идеалите на вмро. Поинаку не би била можна. Ова што денеска тие го прават е одмазда.
БранкоТричковски
Луѓето кои во 1893 година го формирале тоа што подоцна ќе остане запаметено како вмро, немале намера по 128 години да предизвикаат ваква катастрофа каква што се случува денеска во Македонија. Тие воопшто немале намера да прават држава од Македонија. А па за национална држава на македонскиот народ не ни сонувале. Но, независно од нивните намери тие го удриле темелот на драмата низ која поминува независна Македонија со големи изгледи таа драма да заврши фатално. Од нивниот собир до денеска вмро се претвори во генетска деформација која во услови на демократија нормалните Македонци ги полудува, а лудите ги устоличува.
Од денешен аспект формирањето на вмро во различни деноминации е дефиниција на борбата на македонскиот народ против слободата. Сфатен во денешна смисла, еманципиран и конституиран како субјект. Затоа што денешното вмро-дпмне се враќа на изворните, што ќе рече на принципите во кои Македонија е само територија која треба да се ослободи, тогаш од Османлиите сега од комуњарите, од Албанците, а најмногу од Македонците.
Изгледа шашаво но функционира (Хорхе)
Тој ден не е за празник и не е за честитање. Не е ниту за напаѓање затоа што луѓето што се собрале во Солун во 1893 година имале чесни намери. Но, независна Македонија и во меѓувреме родената македонска нација го претворија нивното дело во чудивиште и невидено зло. Тоа што за првите беше територија македонската историографија и политика го аплицираа во колективниот имагинариум како национален стремеж тотално контра бугарскиот кој бил во основата на првиот и сите други собири и фракции на вмро под различни имиња. При формирањето на македонската нација тоа била фаталната грешка на конституцијата и историската легитимација и затоа е точно тврдењето дека во исто време Македонија не може да има и национална држава и вмро. Политичката концептуализација на митот за вмро ги исклучува и државата и нацијата. Денот на револуционерната борба на македонскиот народ е украден од бугарската национална историја.
Македонија од 1944 е нешто сосема спротивно од идеалите на вмро.
Поинаку не би била можна.
Ова што денеска тие го прават е одмазда.
Не знам дали нешто што е така снажно импрегнирано во митот и фолклорот, во политиката и медиумите, може да се поправи.
Да се надеваме.
Одумдесетте години сепак можат да дадат посериозен отпор.
Можеби и да победат.
Ако сево ова се осознае како што треба
Тоа е!
Наместо честитка.
Од Фејзбук ѕидот на авторот