Краткометражниот филм „Соло мод“ на режисерката Тамара Котевска вечерва ја има својата македонска премиера во рамки на 21-от Меѓународен фестивал на европски филм Синедејс. Под отворено небо во Македонскиот културен центар во парк во 21 часот во 30- минутниот филм публиката може да погледне уште едно остварување на Котевска по оскаровскиот успех на „Медената земја“.
Токму во пресрет на овој настан, со Тамара разговаравме за тоа како е да се снима филм во време на пандемиска изолација и дали тоа ги ограничи можностите за нејзиниот режисерски израз.
НоваТВ: Тамара, по Оскарите, ни се случи Ковид пандемијата, која кај тебе резултураше со краток филм со необично сценарио. Што е Соло Мод?
-Оскарите 2020 беа последниот голем јавен настан кој го сведочевме. Само што се вративме, животот се смени за 180 степени. Бев преполна со страст за работа на нови идеи но тоа не беше возможно. Заглавени во една тешка ситуација која не знаевме колку ќе трае, секој мораше да почне да размислува „надвор од кутијата“ и да бара алтернативни начини да го прави она што сака да го прави. Токму тој ковид период ме инспирираше да му пркосам, и да направам филм во најтешките моментални услови. Ковид и неговото влијание врз животите на луѓето ме инспирираше да го напишам сценариото за една фамилија која почнува да се отуѓува поради влијанието на пандемјата. Веднаш стапив во контакт со фамилијата Микиќ бидејќи во тој момент не можев да создавам фамилија по пат на кастинг. Овој филм не е инспириран од животите на Микиќи, но тие ги играат улогите кои ги играат и во приватниот живот. Весна е харфистка погодена од ковидот, Александар дизајнира борд гејм инспириран од пандемијата, а Иво и Ена им се деца. Беше забавно на снимањето кога целата екипа се согласи да седи заедно во изолација во една куќа во Преспа и да го сними филмот. Овој филм ја покажува потребата на уметниците да создаваат и кога животот најмногу ги ограничува. Но најмногу од сѐ покажува дека реалноста околу нас е најголемата инспирација за создавање.
НоваТВ: Колку ситуациите и репликите во филмот беа сценирани, а колку набљудувани од твоето око?
-Ситуациите во филмот се по напишано сценарио, но методот на работа беше импровизација на дијалозите, особено бидејќи близнаците Иво и Ена, во тој период беа многу мали.
НоваТВ: По проекцијата на Сараево филм фестивал, ова е прво прикажување на филмот во Македонија. Имаш некое очекување, особено што филмот ќе остане како трајна трага од животот во пандемија?
-Немам особени очекувања, но горда сум на овој необичен краток филм бидејќи е сведоштво не само за животот во пандемија туку и за правење филм во невозможни услови. Овој филм е потсетник дека ништо не смее да не спречи како автори. (С.К.)