Ако сакаме да градиме инфраструктура во државата и да не ја градиме по 15-20 години, туку да ја завршиме за четири години и седум месеци, како што е договорот со „Бехтел и Енка“, тогаш, праксата, не само кај нас, туку и насекаде во светот, покажува дека треба да дозволиме и прекувремена работа, изјави министерката за труд и социјална политика, Јованка Тренчевска.
На новинарско прашање пред настанот „БЗР од мали нозе – чекор по чекор, 5 години заедно работиме за БЗР“, организиран по повод одбележување на 28 април – Светскиот ден за безбедност и здравје при работа, министерката рече дека Законот во Собрание не дефинира 60 часовна работна недела, туку прекувремена работа.
„Меѓутоа, прекувремена работа која што ќе биде платена за секој час одминат на работа на работникот и обезбедување на сите меѓународни стандарди што се однесуваат на безбедноста и здравјето при работа на работниците. Во овој случај, градежните работници ќе добијат најголема заштита во делот на безбедноста и заштита при работа. Ако работат прекувремено, траењето на прекувремената работа ќе зависи најмногу од временските услови. Во пролет и лето можат да работат подолго од она што е во моментот превидено, но, ќе видиме колку ќе биде горната граница за прекувремено“, рече таа.
Министерката посочи дека е најважно работадавачите да добијат писмена согласност од работникот дека се согласува да работи прекувремено и да бидат обезбедени сите стандарди за безбедност и здравје при работа и секој час прекувремено да биде платен на работникот.
„Она што е најважно и што го комуницираме во моментов со експертите со кои што работиме, да најдеме едно ново предлог-законско решение е да се обезбедува, согласно постоечкиот закон, 12 часа дневен одмор помеѓу еден и друг работен ден и да се обезбедува 24 часа одмор на работникот во текот на една работна недела“, дополни таа.
Со предлог-измените на Законот за работни односи кој е во собраниска процедура, пратениците од власта предлагаат прекувремената работа на работниците во случаите кои се од национален и стратегиски интерес, како што е проектот „Бехтел и Енка“, да може да трае подолго од пропишаните осум часа во текот на една недела, повеќе од осум часа во просек неделно во период од три месеци и повеќе од 190 часа годишно, со претходна согласност на работникот