Пишува: Мирко Попов
Во недостаток на аргументи, потписниците на писмото за поддршка на господинот Русе Арсов за директор на МКЦ Скопје, деновиве беа обвинувани за негативна капмања против господинот Арбен – Бени Шакири, противкандидат за раководната позиција во куќата. Не знам дали се работи за нарачан сентимент, но дефинитивно е невешта конструкција на оние кои целокупниот корпус на професионални културни работници во земјава сакаат да го претстават во лошо светло.
Ајде збор два на темата. Пред сè и над сè, имам голема почит за господинот Шакири како музичар кој опстанал со децении на нашава сцена, во неверојатно тешки, речиси невозможни услови за кој било пристоен уметник или човек. Треба фанатичност, посветеност и гооолеми ј…а да се биде музичар тука. И тоа музичар кој живее директно од сопствениот труд “на улица”. Никој не може да му го одземе тоа. Бени како човек го знам малку, но ми остана во глава неговата непосредност и отвореност. И тоа високо го ценам. Па така да расчистиме: не постои никаква непочит, ниту дискредитација на неговата личност. Напротив, постои респект и восхит за борбеноста, желбата за опстанок и развој, и тоа токму во овие бедни македонски услови.
Како надворешен соработник, со МКЦ работам 25 години. Мојата професија ме упатува на соработка со институции од тој тип. Создавам културни производи кои се адекватна програма за такви простори, а сето тоа е дел од вкупната културна понуда на земјава. Во овие децении искуство ги следев промените на МКЦ, од некои дно ситуации, до искачувањето на оваа институција како една од водечките во Македонија и тоа според нивото, квалитетот и количината на завршена работа. Денес никој во земјава не може да порекне дека МКЦ Скопје според резултатите е врвна институција која може да биде само пример за останатите. Згора на тоа, МКЦ е извор и жариште на автентична македонска современа култура и вистински дом на најголемиот број уметници кои ја создаваат истата. Тоа го потврдува и листата на потписи за поддршка за продолжување на овој курс на куќата.
Ај што е дом, но МКЦ е веројатно и последна надеж во вербата на младите (и не толку младите) генерации, дека во Македонија/Скопје, вреди да се остане и живее. Ве молам ова сфатете го буквално, бидејќи е прецизно така. МКЦ е единствената точка од македонскиот државен апарат која влева некаква доверба во институциите и дека Македонија може да биде пристојна држава.
Сметам дека за моменталното водство и екипа на МКЦ зборуваат резултатите, а тие се вонсериски и не само за македонски услови. Сметам дека нарушувањето на континуитетот ќе биде катастрофално по самата програма на МКЦ, но и по широката прифатеност на оваа куќа помеѓу младите. Последиците ќе бидат катастрофални по тоа прашање, а ќе се почувствуваат многу брзо. Токму ваков МКЦ, жариште на напредна, европска и светска култура ни е потребно во моментите кога грчевито со обидуваме да се приклучиме кон светските текови.
Во последниве 10тина години континуиран развој, МКЦ успеа да се оттргне од рацете на државните (читај: партиски) влијанија и да израсне во бастион на независната, алтернативна култура. Господинот Шакири доаѓа од друго музичко-културно милје и сметам дека нема доволно познавања од овој тип сцена. Ќе додадам и дека музиката е само еден сегмент од работата на МКЦ, која е многу поширока и опфаќа многу полиња. Сегашниот раководител, господинот Арсов е дипломиран продуцент на ФДУ, искусен и докажан професионалец и потекнува директно од оваа институција. Неговиот и професионализмот на екипата која се грижи за програмата се на највисоко ниво, за што говорат и резулатите, но и потписите на буквално сите кои се чинители на сцената. Длабоко сум уверен дека и публиката ќе го каже јасно и цврсто истиот став доколку биде прашана.
Ќе повторам: не се работи за никаква непочит, напротив. Се работи за длабоко уверување дека актуелната работа на МКЦ заслужува максимални оценки и во заеднички интерес е да продолжи понатаму токму вака.
Искрено жалам за некои вулгарни испади од поединци, пред сè новинари па и државни службеници овие денови кои во недостаток на аргументи посегнаа по навредлив тон и дискредитација. Јас ова го доживувам како широка општествена дискусија за доброто на сите. Ќе додадам и дека искрено жалам што го послушав советот на некои луѓе да не го поканам господинот Шаќири на кафе дискусија пред сето ова да започне. Сигурен сум дека ќе се разберевме очи во очи, колку и да не се согласуваме. Поканата за кафе е отворена, со извинување од моја страна што не дојде пред писмото. Ајде да ја направиме Македонија подобро место за живеење. Заедно.