Реалните нето исплатени лични доходи, оние со вклучена инфлација, паѓаат три години и два месеци по ред. Ова значи дека веќе над три години, платите во земјата не држат чекор со инфлацијата и дека нивната вистинска вредност опаѓа, како и дека она што може да се купи со македонските плати од година во година е помалку споредено со претходната.
Во изминатите 26 месеци, само еден месец имало раст кај платите на реално ниво, додека во сите останати тие паѓаа. Во 2010 година падот изнесуваше 0,6 отсто, во 2011 2,5 отсто, во 2012 3 отсто, а овој пад продолжува и годинава.
Платите на македонските работници паѓаат и покрај тоа што веќе имаме најниски плати од земјите на бивша Југославија, но и покрај тоа што во земјава веќе сме сведоци на извесни странски инвестиции. Сепак, ништо од ова не придонесе платите да пораснат после светската рецесија од 2009 и 2010 година.
Марјан Николов, доктор по економски науки и претседател на Центарот за економски анализи, вели дека кризата е причина за ова, при што ризикот е споделен меѓу работникот и работодавецот, а со цел да нема поголем број отпуштања во кризни времиња. Друга причина за ова, според него, се и промените воведени уште од пред 10 и повеќе години, кога заради зголемена „флексибилност“ на пазарот на трудот, беше олеснето отпуштањето работници.
Состојбата не се подобрува. Заради сето ова, но и заради високото ниво на невработеност, Македонија има најнерамномерна дистрибуција на платите во цела Европа. Имено никаде во Европа, како што е случај во Македонија, нема ситуација каде што дури две третини од вработените добиваат плата која изнесува само две третини од просечната или помалку од овој износ.