Сојузот на синдикати на новинарите во најновиот билтен ги нотираше своите забелешки на нацрт законот за медиуми.
Според ССНМ, начинот на кој Владата се обидела да донесе еден исклучително важен закон, како што е законот за медиуми, внесува сомнеж во добрите намери да се регулира медиумскиот простор.
ССНМ вели дека најпроблематични членови на законот, што за кусото време успеале да ги детектираат се:
– Агенцијата за медиуми (составена од 3 членови предложени од Собрание, 3 од ЗЕЛС и еденод мнозинското здружение на новинарите) која претставува политичко тело пар екселанс и која има речиси неограничени ингеренции и контрола врз медиумите (ги регулира, одзема право на емитување и сл.)
– Работниот статус на новинарот станува детерминанта на неговиот професионален идентитет. Со дефинирањето на новинарот како некој кој што однапред има склучено договор за работа се отвора можност за селективно акредитирање, се оневозможува работата на слободните новинари и се дискредитираат сите кои во моментот немаат работен ангажман со работодавач.
– Го укинува правото на новинарот за заштита на изворот на информации со тоа што со закон се наложува идентитетот на изворот да мора да му биде познат на уредникот.
– Законот практично врши регулација на професионалните стандарди за кои надлежност ќе има Агенцијата за медиуми односно судот со што се укинува целата идеја за саморегулација (членовите 4 и 5).
– Одредени членови од законот претставуваат директно мешање на државните органи врз содржина на медиумите (член 6 каде се бара при информирањето да мора да се користат само официјални извори од надлежни институции) .
– Иако постои посебен закон за граѓанска одговорност за клевета и навреда законот дополнително го нормира ова дело со тоа што го посочува како причина за ограничување на слободата на медиумите.
– Законот дозволува цензура затоа што во членот 4 (за слободата на изразување и слободата на медиумите) став 10 вели дека цензурата е забранета, освен во случаи кои се наведени во став 3. Во тие случаи се и заштита на моралот, угледот и авторитетот на судската власт.
– Агенцијата ја презема улогата на регулатор но и контролор на саморегулативните тела (таа со нив склучува договори, поттикнува саморегулација.
– Законот не забранува лидер на политичка партија воедно да биде и издавач на медиум.
– Законот не го регулира прашањето на рекламите, особено оние што се финансираат од буџетски средства, што практички легализира државна корупција на медиумите.