Францускиот весник Ле Парисиен објави потресна приказна за златната олимпијка Марике Верворт, која во Рио на Параолимписките игри ќе се обиде да го освои својот последен медал во кариерата, а по настапот озбилно размислува за еутаназија, која е легална во Белгија.
Белгиската спортистка во количка се бори со дегенаративна болест која и ги парализирала нејзините нозе и исто така и предизвикува се посилни болки, но тоа не ја спречи нејзината спортска кариера. На Параолимписките игри во Лондон освои злато на трка со колички на 100 метри, како и сребро на 200 метри, а има и три златни медала на Светските првенства и сите четири светски рекорди.
„Кога сум во својата тркачка количка, се исчезнува. Ги заборавам црните мисли и борбата со тагата, маките и фрустрацијата. Така освојувам златни медали.“, изјави Марике Верворт и објаснува како изгледа нејзиниот живот надвор од спортските натпреварувања.
„Сите ме гледаат како се смеам со мојот златен медал, но никој не ја гледа темната страна. Силно се мачам, понекогаш спијам само десет минути навечер и сепак се обидувам да освојам злато. Но, кога сонцето повторно ќе зајде, болката не исчезнува до таа мера што ме тера да вриштам“, раскажува Верворт.
Болеста на Марике е во нагорна линија, па таа и нејзините соработници веруваат дека овие Параолимписки игри во Рио ќе и бидат последни. Се надева дека ќе освои медал, иако не е на врвот на кариерата, а конкуренцијата секоја година е посилна.
Верворт во потресното интервју признава дека спортот и бил единствената причина за живот и дека размислува за еутаназија по игрите во Рио. Во Белгија еутаназијата е легална и потребно е само да се добие потпис од тројца различни лекари.
„На својот погреб сакам сите да имаат чаша со шампањ во раката и да ми подарат една мисла “, вели Марике. Спортската јавност се надева дека таа сепак ќе се предомисли од намерата.