Американскиот претседател Џо Бајден , во синоќешниот прв јавен говор за состојбата во Авганистан по повлекувањето, уверливо потенцира „Не жалам за мојата одлука“.
И додека оваа негова изјава и говор, многу од светските водечки медиуми ја карактеризираат како пораз на американците, по две децениски напори од Авганистан да направат колку-толку демократско општество, други исто така влијателни медиуми и претставници на аналитички центри веќе објавуваат текстови за улогата на Русија и на Кина во целата ситуација и која од нив двете има поголем интерес да го „ загриза“ парчето Авганистан кое американците им го оставија по повлекувањето.
Талибанците, барем на хартија, се забранети од официјална Москва, но руската влада допрва треба да ја признае милитантната група како легитимна влада на Авганистан. Во понеделникот, руското Министерство за надворешни работи објави дека воспоставило работни контакти со Талибанците, за кои рече дека „започнале да го обновуваат јавниот ред“ во Кабул и низ Авганистан. Дека Русија останува на теренот кој сега е во рацете на Талибанците, говори и пораката дека тие нема да го „ спакуваат“ своето диломатско претставништво.
„Евакуација на амбасадата не се подготвува“, изјави Замир Кабулов, специјален претставник на рускиот претседател Владимир Путин за Авганистан, пренесе руската државна новинска агенција РИА-Новости. „Во контакт сум со нашиот амбасадор, тие работат и мирно и внимателно ги следат настаните каско се одвиваат“, изјавил Кабулов.
Сето ова го потврдува Рускиот интерес, колку и за нив да е неприфатлива новата власт во Авганистан, за останување таму, за сега кога имаат шанса по дебаклот со инвазијата што во 80-тите години ја изврши тогашниот СССР, и поради кој интервенцијата и загубата беше нречена „ Советски Виетнам“ , да поентираат со неустрашивост пред бескрупулозните Талибанци кои се сега заедно сплотени со Џихадистите и т.н. Исламска Држава.
Оттаму текстот на Си ен ен, се осврнува и на изјавата на Кабулов за РИА со која изјавил дека „Талибанците гарантирале безбедност за руската амбасада, сугерирајќи дека Русите имале отворени линии за комуникација со бунтовниците додека марширале кон главниот град“.
Ова натаму во текстот, се развива како теза дека претставувало „ удар врз Путин од страна на Кабулов, кој секогаш настојувал за негување поблиски врски со Талибанците, како контра на влијанието на САД во регионот но и како заштита од евентуален колапс на авганистанската влада.
Од дипломатска страна пак, руското Министерство за надворешни работи им даде место на Талибанците на конференциската маса во Москва, заедно со членовите на Високиот совет за мир во Авганистан и граѓанското општество, што го подигна меѓународниот профил на милитантната група.Преку тајни канали е дојдено до информација дека Талибанците добиле оружје што се чини дека го доставила руската влада, иако руската влада жестоко го негираше тоа.
„Москва ужива во прославата дека нивниот облог за Талибанците се исплатеше“, рече Аркадиј Дубнов, независен руски аналитичар и експерт за Централна Азија. „Замир Кабулов може да смета на медал од највисокиот орден од претседателот, бидејќи неговата ризична игра за поддршка на Талибанците ја доведе Русија до таму што Русија може да покаже дека не се плаши од Талибанците, за разлика од западните дипломати.
„Тоа е добар ПР за Русите и за Талибанците“, додаде Дубнов.
Во текстот на Си Ен Ен се потсетува дека Путин бил првиот светски лидер кој го повикал американскиот претседател Буш по терористичките напади на 11 септември, отворајќи го рускиот воздушен простор за хуманитарни летови и давајќи зелено светло за распоредување американски војници за поставување бази во Централна Азија, независно што подоцна американското воено присуство во регионот секогаш се гледаше со сомнеж од Кремљ баш поради можноста тоа да се прошири надвор од границите на Авганистан.
Сега победата на Талибанците може да претставува голем предизвик за Путин за стратегиите во неговиот „ двор“ каде што брзите и непредвидени промени или бегалската криза може да го дестабилизираат веќе и онака ранливиот регион.
Што се однесува до другиот сосед на Авганистан, Кина со која делат заедничка граница во должина од 80 километри и која има значителни инвестиции во земјата, во анализата на Си Ен Ен се разгледува од аспект на тоа дека во новонастанатата ситуација официјален Пекинг најверојатно гледал поголем ризик отколку можности, иако претходните го потврдувале сосема спротивното особено по средбата од висок профил, меѓу талибанските лидери и кинескиот министер за надворешни работи Ванг Ји минатиот месец, каде што Ванг изјави дека Талибанците „ќе играат важна улога во процесот на мирно помирување и реконструкција во Авганистан“.
„Кина нема тенденција да го перцепира Авганистан низ призмата на можности; таа се однесува целосно на управување со заканите“, рече Ендрју Смол, соработник на германскиот Маршалов фонд во Вашингтон, во интервју за Европскиот совет за надворешни односи.
Пекинг одамна беше претпазлив за американското воено присуство во Авганистан, но, во реалноста, Кина исто така има корист од релативната стабилност донесена од САД во последните две децении, се анализира во текстот на Си Ен Ен.
Кина е особено загрижена дека Авганистан ќе стане база за терористи и екстремисти кои се борат за независност на претежно муслиманскиот регион Ксинџијанг , па сега ги потсетуваат Талибанците на нивното ветување дека „никогаш нема да дозволат ниедна сила да ја користи авганистанската територија за да се вклучи во дејствија штетни за Кина“.
Ова Кина особено ќе го апострофира, откако особено во последниве години, инвестираше многу во Централна Азија преку својата трговска и инфраструктурна програма „Појас и пат“.
Пекинг навреме сигнализира дека нема намера да испрати војници во Авганистан за да го пополнат вакуумот во моќта што го оставија САД, како што сугерираат некои аналитичари. Во написот во неделата, државниот Глобал тајмс се повикува на експерти кои велат дека таквите шпекулации се „целосно неосновани“.
„Најмногу што може да направи Кина е да ги евакуира кинеските државјани ако се појави масивна хуманитарна криза или да придонесе за повоена реконструкција и развој, со што ќе се поттикнат проекти во рамките на иницијативата „Појас и пат“ предложена од Кина, кога ќе се врати безбедноста и стабилноста. во земјата зафатена од војна “, се вели во написот.
Наместо да ги следи стапките на САД, Кина најверојатно ќе прифати прагматичен пристап кон Авганистан. Со објавување на посетата на талибанската делегација на Кина минатиот месец, Пекинг испраќа порака дека е подготвен да ја признае и да се справи со талибанската влада, се додека тоа одговара на нејзините интереси, се наведува во анализата на Си Ен Ен.