НОВА ТВНОВА ТВ
  • НАСЛОВНА
  • ВЕСТИ
  • ЗУМ
  • УДАРНО
  • ИЗБОР
  • ТЕМА
What's Hot

Интервју со Павле Гацов: Малите економии имаат мал број алтернативи за справување со американскиот економски протекционизам

April 7, 2025

Интервју со Мирче Јовановски: Последиците од царините на САД – губење работни места и странски инвестиции и намален извоз

April 3, 2025

Интервју со пратеничката на СДСМ Славјанка Петровска: Ни треба повеќе храброст но не во ветувањата туку во исполнувањата

March 25, 2025

Subscribe to Updates

Get the latest creative news from FooBar about art, design and business.

НОВА ТВНОВА ТВ
  • НАСЛОВНА
  • ВЕСТИ
  • ЗУМ
  • УДАРНО
  • ИЗБОР
  • ТЕМА
НОВА ТВНОВА ТВ

Дали борбата за демократијата е всушност борба за западната култура?

0
By Marija Todorovska on November 7, 2024 ИЗБОР
СПОДЕЛИ
Facebook Twitter LinkedIn Email
И ако демократијата во антиката одела “рака под рака” со културата, зошто тоа би било исклучок денес? 

Никица Корубин 

Во 411 година п.н.е во екот на Пелопонеската војна, помеѓу Атина и Спарта и нивните сојузници, олигархијата го искористува отсуството на целата атинска морнарица под водство на Алкибијад, која се наоѓа кај колониите на јонскиот брег на Мала Азија и островите; и изведува државен удар суспендирајќи ја демократијата и воведувајќи “влада на 400-тина”.
Остроумната забелешка и сведоштво што го дава генијалниот ум на Тукидид, кој ја пишува историјата на Пелопонеската војна, до ден денес е лекција, а после американските избори и поука за главната политичка, културолошко и цивилизациска тема: кој кого чува – демократијата ја чува западната култура или западната култура ја чува демократијата?
Пред 2.500 години, чуварите на демократијата во Атина, иако со суспендирана демократија и наметната олигархија, не биле загрижени за крајниот исход, како што ни кажува Тукидид, се’ додека морнарицата е далеку од рацете на олигарсите. Затоа што “вистинските чувари на демократијата во Атина се нејзините бродови”.
Токму преку тие бродови и таа најмоќна морнарица го обезбедувала и градела своето демократско општество: од пристапот до храната (житото) од Црното море и Сицилија, преку дрвата и рудите од Македонија и Тракија, и сета комуникација со Мала Азија, Персија, Вавилон, Египет, Феникија – оди преку морнарицата. Сета примена и прифатена култура, религија, обичаи, писменост, почива на комуникациите кои биле невозможни без морнарицата. Зачетокот на западната култура.
И ако демократијата во антиката одела “рака под рака” со културата, зошто тоа би било исклучок денес? Дали всушност американските избори, беа одлучени поради “нападот” на кој е изложена традиционалната западна култура, која е темелот за демократијата? И дали всушност “екстремниот либерализам” (не)свесно навлезе во традицијата и историјата, без која не може да има ниту демократија, а последователно ниту повикување на принципот “на еднакви права за сите”.
“Екстремниот либерализам” е само кованица, употребена во текстов како сликовит опис на две движења, претежно во западните општества кои всушност со својата радикалност и често пати бесмисленост, слепо држејќи се до “правото” всушност отидоа во екстремот на исклучиво наметнување на “правила на однесување”. Што е суштински недемократски манир.
Станува збор за “woke” движењето, кое би можеле да го преведеме како “освестување” и се однесува на “освестувањето” на луѓето за сите можни нееднаквости (расизам, колонијализам, шовинизам, ЛГБТИ права, родов идентитет, и сите можни неправди во едно општество); и “cancell” културата односно “културата на исклучување, односно изопштување”, на поединци или групи кои имаат проблематично мислење, за одредена тема, која не е во согласност со претпоставените “либерални” или слободоумни постулати.
И ако во основа двете “движења” се базираат на елемантарните човекови права, начинот на кој агресивно и безмилосно се наметнуваат и практикуваат, како “единствено хумана вистина” достигна размери на класичен диктат и дури елементи на своевидна јавен линч; влегувајќи во директен конфликт со традицијата и историјата на која почива западниот свет и цивилизација.
А, која преку преку целосно бесмислените и неодговорни акции на оштетување и уништување на експонати во музеи или на археолошки локалитети на културното наследство, и особено преку осуда и сатанизирање на историски настани, литература, култура и обиди за нивно ре-пишување, односно создавање на нова верзија на минати настани; всушност директно ја таргетира културата, сфаќањата, обичаите, вклучително и демократијата на која почива нашиот индивидуален и колективен живот.
Тоа радикално преиспитување на се’ и сешто, “во име на демократијата” и правото “на право” без земање во предвид на “одговорноста” кон различните и поинаквите на другиот спектар (традиција, религија, обичаи); се чини дека директно го загрози опстанокот на историскиот континиутет, кој е темелот за стабилноста на било кое општество. И наместо “култура на сеќавање” се наметна “култура на бришење и ре-пишување”.
Дали всушност овој страв и немоќ, од губење на класичната западна култура и демократија, таа фамозна “англо-саксонска” култура и “американскиот сон”, ги обедини гласачите во САД (покрај сите економски и политички параметри ) – од конзервативните “бели” гласови, преку афро-американската заедница, хиспано гласачите, арапските гласачи, се’ до голем број млади гласачи (под 45 години); да застанат зад олигархот Доналд Трамп, како последна стабилна реминисценција на стариот стабилен свет на западната култура и демократијата за сите, без да ја чувствуваат вината да не се доволно “либерални”, а сепак да се демократи?
И дали обратно, Демократскта партија, беше своевидна жртва, на наметнатиот, ќе го наречеме “екстремен либерализам” по секоја цена? Шансата што на пример ја пропуштија демократите јасно да го осудат жестокиот анти-семитизам, низ универзитетите на САД, после случувањата во Израел и Газа, и неселективната поддршка на Хамас, преку параванот на палестинското прашање; резултираше со примерот на државата Њујорк, каде големата еврејска заедница, традиционално низ децениите демократска, мнозински го поддржале републиканецот Доналд Трамп.
Работите никогаш не се црно-бели. А, најмалку во сложен свет и гео-политички односи во кој живееме. И токму затоа, исклучително важно е да ја познаваме историјата, за да ги разбереме процесите што се случуваат денес. И никако и на никаков начин да не се обидуваме да ја промениме, туку да ја разбереме, почитуваме, вреднуваме и да се сеќаваме на неа. А, за да може сето ова да го правиме, треба да ја сочуваме демократијата денес, која е производ токму на западната култура, родена пред 2.500 години во антиката. Ако можеле Атињаните тогаш да бидат мудри, можеме и ние денес.
Од Фејсбук ѕидот на авторката 
демократија Доналд Трамп Запад култура Никица Корубин САД
Share. Facebook Twitter LinkedIn Email
ТИКЕР

Потврдена е првостепената пресуда против претседателот на Република Српска

August 1, 2025

Германија ќе испорача два системи „Патриот“ на Украина како дел од договорот со САД

August 1, 2025

Протест во Шабац против рудникот за литиум

August 1, 2025

Екс премиерот на Хрватска Санадер пуштен на условна слобода

July 31, 2025

Иран: САД мора да ни ја надомести штетата пред новите преговори

July 31, 2025
ФОКУС

Честитки од државниот за Илинден

ВЕСТИ August 2, 2025

Претседателката Гордана Сиљановска-Давкова по повод 2 Август, Илинден – Денот на Републиката, упати честитка до…

Одбележување на Илинден во Крушево, Пелинце и Скопје

August 2, 2025

Кијив: Ден на жалост по смртоносниот напад во кој загинаа најмалку 28 лица

August 1, 2025

Трамп ја намали царината за Македонија на 15 %

August 1, 2025

Претплати се на е-билтенот на НоваТВ

Добиј ги последните вести на твојата е-адреса.

CIVICA
Facebook
  • Редакција
  • Маркетинг
  • Политика на приватност
© 2025 НОВА ТВ

Type above and press Enter to search. Press Esc to cancel.