Турските воени елити со години влегуваат во дискретни и помалку дискретни судири со режимот на претседателот Ердоган. Војската во Турција традиционално има значајна улога во безбедносно – политичките сфери. Во модерна Турција, војската ја презема улогата од заштитникот на наследството на Ататурк- Мустафа Кемал-паша, а тоа е секуларноста на државата и парламентаризам. Ататурк беше турски генерал и државник, прв претседател на Републиката и модернизатор на Турција кој ја одвои црквата од државата и воведе рамноправност на жените.
И самите основачи на модерна Турција биле поранешни генерали кои знаеле да ја претворат воената организација на земјата во партнер, за да можат заедно да ги остварат зацртаните цели. Улогата на турската војска скоро цел еден век била и е одбрана на уставниот поредок дефиниран во Уставот од 1924 година.
Токму на тоа почива сфаќањето на улогата на војската како надпартиски чувар на националните интереси.
Сето тоа помогнало во создавање на чуварски менталитет на војската и уверување дека токму војската е единствен чувар на републиканската држава и сите нејзини вредностi, без разлика дали се работи за надворешен или внатрешен непријател.
Турската војска во повеќе наврати му даде до знаење на Ердоган дека е подготвена да се откаже од својатa улога на чувар и со тоа јасно ја артикулираше намерата дека делува како коректив на корупцијата и себични амбиции на поединци кои би можеле да ги доведат националните интереси во опасност. Последните години воените кругови артикулираат став дека нема да се мешаат во дневната полиtика, но се подготвени за интервенција во случај ако биде загрозена секуларната држава.
Извор: Јутарњи Лист, Хрватска