Како што се менува нашето разбирање за ракот, така се менува и нашиот пристап кон неговото лекување. Медицината заврши одлична работа во намалувањето на смртноста од срцеви заболувања и мозочен удар, но затаи кај ракот, пишува Економист. И покрај четиридецениската војна против оваа болест, која чинеше стотици милијарди долари, само во Америка 1,7 милиони луѓе се дијагностицирани со рак, а околу 600.000 умираат годишно. Зошто ракот не е излечен?
Главната причина зошто е толку тешко да се најде решение за ракот е отсуството на основно разбирање за главните молекуларни механизми кои го движат. Првиот лек за рак, хемотерапијата, се појави за време на втората светска војна, кога се откри дека кај лицата изложени на азотен иперит, хемикалија слична на иперит, доаѓа до значително намалување на бројот на бели крвни клетки. Научниците истражувале дали овие соединенија може да се користат за да се запре растот на клетките кои рапидно се делат, како што се канцерогените клетки. Така започна ерата на тестирање на различни хемиски соединенија за да се види дали тие ќе ги убијат туморите. Се открија нови лекови кои делуваа на ракот, но овој вид наука не откриваше што точно го предизвикува ракот или зошто овие терапии често имаа само привремено дејство.
Оттогаш е постигнат голем напредок. Благодарение на подлабокото разбирање за клеточната биологија и генетика, денес постојат повеќе терапии креирани на молекуларно ниво чија цел е да препознаат конкретни особини специфични за канцерогените клетки. Заедно со хемотерапијата, операциите и радиотерапијата, овие третмани – применувани самостојно или во комбинација – доведоа до бавен, но стабилен, пораст на стапката на преживување.
Успешноста на лекувањето од рак кај деца и рак на дојка денес е поголема во споредба со порано. Но, уште е потребно многу работа – и истражување; некој од најнадежните нови лекови за рак се производ на нашето подлабоко разбирање за тоа како канцерогените клетки мутираат и избегнуваат отстранување од телото. Денес ракот помалку се сфаќа како болест на одредени органи, туку како еден од молекуларните механизми предизвикани со мутација на одредени гени. Ваквата промена во сфаќањето имплицира дека сосема е можно да се утврди дека најдобрата терапија за, да речеме, рак на дебелото црево, е дизајнирана и одобрена третман на други тумори во сосема различен дел од телото, како што се градите.
Голема надеж дава уште една нова терапија, наречена имунотерапија, која го користи имунолошкиот систем на телото во борбата против ракот. Таа покажала успех во постигнување долгорочни ремисии на тешки форми на ракови кај речиси една третина од пациентите во тековните експериментални третмани. Активно поле на истражување е да се предвиди кои тумори реагираат на оваа и другите достапни терапии. Светот сè уште не ги излечил сите форми на рак кои постојат. Но во следните пет до десет години, ерата на персонализираната медицина може да биде сведок на огромен напредок во излечивоста на ракот.
Извор: Економист