Македонската машка кошаркарска репрезентација стои на тенок мраз во претквалификациите за мундијалот во Кина во 2019 година. Играчки и резултатски воопшто не е надежно. Против Косово добро полувреме, против Естонија добра четвртина (првата како што потенцира самиот Давитков) за два пораза (68:72 и 76:80) и крајно лош впечаток.
Шансите за минување во главната фаза на патот кон СП не се загубени, но само поради натпреварувачкиот формат. Под претпоставка дека „црвено-жолтите“ ќе победат во, барем, еден од двата преостанати меча со поголема разлика одошто загубија, на крај ќе бидат подобри во меѓусебните дуели со односниот ривал и ќе го освојат првото или второто место во групата Ц.
Таквиот евентуален расплет, сепак, нема да го поправи впечатокот од лош во добар бидејќи ситуација не е нималку ветувачка на играчки план. При толку мака мачење во претквалификации со дебитант и ривал што спаѓа во третиот кошаркарски ешалон на стариот континент, Македонија, наместо конкурентна, би била „топовскo месо“ за селекции на повисоко квалитативно рамниште според рангирањето на ФИБА. А, само пред шест години беше четврта на евробаскетот во Литванија. Како се успеа во меѓувреме дотолку да се загуби континуитет и при смена на генерации што често знае да биде тежок процес?
Селекторот беше доблесен по поразот од Естонија што призна дека проблемот е кај македонскиот национален тим. Првенствено поради големиот број нереализирани „пенали“. Вториот момент е „поспаноста“ на играчите кои, иако им беше предочен естонскиот шутерски потенцијал, сепак, не сторија доволно за да го неутрализираат, па гостите од Балтикот си „решетаа“ за два поена и за тројка.
Коментари за судии и начин на кои тие ја делат правдата се непотребни. Најмалку со ставот дека „воопшто не беа наклонети на домаќинот“. Нивната работа на терен треба да биде егал за двата ривала бидејќи Македонија синоќа играше во Скопје, но што кога ќе игра на страна. Дали и тогаш судиите треба да бидат наклонети на домаќинот? – Секако дека не.
Ќе се залажуваме ако дел од вината се насочува кон нив. Сопственото двориште секогаш треба да е на прво место што меѓудругото го истакна селекторот Јорданчо Давитков. Одговорноста треба да се прифати и понесе. Прва адреса, по обичај, е Федерацијата, но подеднакво важна и голема паѓа и на клубовите и на т.н. „школи“ во однос на работата со млади играчи како потенцијална основа за иднина и сервис на А тимот. Се работи ли нешто на тоа поле, какво и колкаво внимание се посветува или, пак, се се сведува на финансискиот момент и прибирање на определен месечен надоместок.