Фокусирајќи се само кон технократските аспекти на реформите, без притоа да се работи на самите причини за назадувањето и таквиот развој на настаните во сферата на владеењето на правото и фундаменталните права, како и демократските стандарди, ЕУ дава впечаток на неконзистентност и недостаток на долготраен стратегиски пристап.
Исто така ги игнорира постојаните повици од граѓанскиот сектор во земјите кои бараат поинклузивен пристап од ЕУ кога е во прашање Балканот, анализира Ерван Фуере, поранешниот евроамбасадор во Македонија во својот коментар осврнувајќи се на Западен Балкан и ЕУ.
– Владеењето на правото е во средиштето на процесот на проширување на ЕУ уште од 2011 година. Во својата Стратегија за проширување, усвоена во 2015 година, Европската комисија вели: „Клучните прашања како владеењето на правото, фундаменталните права, зајакнувањето на демократските институции, реформите во јавната администрација како и економскиот развој и конкурентност остануваат клучни приоритети во процесот на проширување“. Во изјавата на Бизнис форумот на Западен Балкан, организиран како дел од самитот во Париз, комесарот Хан го потенцираше ова кога точно зборуваше за владеењето на правото и економскиот развој, нотира Фуере.
Тој дополнува дека сепак во Завршната декларација објавена на три страници владеењето на правото е споменато само во една реченица, и притоа се поставува прашањето дали на ЕУ и е поважна генералната стабилност, и смета дека останатите прашања треба сами по себе да се решат.
– Една од клучните лекции изминативе години е приказот дека без ефективно владеење на правото и одржување на демократските стандарди, економските реформи ќе имаат лимитирано влијание. Од нив малкумина ќе имаат бенефит, а поголема ранлива група, особено младите луѓе ќе бидат извисени, заклучува поранешниот претставник на ЕУ во земјава.
Според него, особено важно е, особено за земји како Македонија, да имаат стабилен граѓански сектор кој ќе придонесе за политички одговорна влада, и која ќе служи како промотор на реформите во општеството.
Граѓански сектор, вели Фуере, кој во моментов како во Македонија, така и во другите земји од регионот, е под постојана закана и под режим каков што е оној на Путин во Русија.
– Неуспехот да се вклучи граѓанското општество во договорот постигнат под медијаторство, само ќе ја продолжи агонијата наместо да донесе мир, заклучува тој, мислејќи на долгата политичка криза и постигнатиот Пржински договор.