Претседателот на Република Македонија Ѓорге Иванов нема да го потпише Указот за прогласување на Законот за ратификација на Kонечната спогодба за решавање на разликите опишани во резолуциите 817 (1993) и 845 (1993) на Советот за безбедност на Обединетите нации, за престанување на важноста на Привремената спогодба од 1995 година, и за воспоставување на стратешко партнерство меѓу страните, соопшти неговиот Кабинет.
-Врз основа на член 75 од Уставот на Република Македонија, донесов одлука да не го потпишам Указот за прогласување на Законот за ратификација на Конечната спогодба за решавање на разликите опишани во резолуциите 817 (1993) и 845 (1993) на Советот за безбедност на Обединетите нации, за престанување на важноста на Привремената спогодба од 1995 година, и за воспоставување на стратешко партнерство меѓу страните, што Собранието на Република Македонија го донесе на седницата одржана на 20 јуни 2018 година, се вели во писмото од Иванов со кое ја соопштува неговата одлука.
Според Иванов, причините поради кои не го поштишува Указот се:
-Немам мандат да го потпишам Указот за прогласување на законот за ратификација на оваа спогодба. Еден од столбовите на мојата политика во изборната програма од 2014 година е дека „не прифаќам промена на Уставот со цел промена на уставното име. Не прифаќам идеи или предлози што би ги загрозиле македонскиот национален идентитет, посебноста на македонската нација, македонскиот јазик и македонскиот модел на соживот.“ На претседателските избори 534.910 граѓани гласаа за оваа моја изборна програма и ме избраа на функцијата Претседател на Република Македонија.
-Спогодбата излегува надвор од опфатот на резолуциите 817 (1993) и 845 (1993) на Советот за безбедност на Обединетите нации, затоа што во нив се зборува за „разлика околу името на државата„, а не за „разлики“ како што зборува оваа спогодба.
-Спогодбата нема уставен основ и не е ратификувана во согласност со Уставот. Според член 118 од Уставот на Република Македонија меѓународните договори што се ратификувани во согласност со Уставот се дел од внатрешниот правен поредок.
-Законот за ратификација на спогодбата не е во согласност со член 51, член 118 и член 119 од Уставот на Република Македонија.
-Спогодбата ја доведува Република Македонија во положба на потчинетост и зависност спрема друга држава, односно Република Грција. Според член 308 од Кривичниот законик, „Граѓанин кој ќе ја доведе Република Македонија во положба на потчинетост или зависност спрема некоја друга држава, ќе се казни со затвор од најмалку пет години“.
Притоа од Кабинетот на Иванов сметаат дека „озаконувањето на оваа спогодба создава правни последици што се основа за кривично дело“.
Потписот на Иванов не е неопходен
По ратификацијата на Договорот во македонското Собрание, МНР ја извести Атина, а вчера Грција ги испрати писмата со согласност до НАТО за членство на Македонија и до ЕУ за почеток за одобрување на старт за преговори за членство, како што е предвидено во членот 6 од Договорот.
Во Договорот никаде не е наведено дека законот за ратификација треба да биде објавен во Службен весник за што е неопходен потписот од Иванов.
Договорот ќе стапи на сила дури откако за него ќе се изјасни и грчкиот парламент а тоа ќе се случи откако Македонија ќе ги направи и предвидените измени во Уставот. Според тоа во оваа фаза потписот на Иванов нема позначајна релевантност.
Инаку можните опструкции на Иванов биле предвидени при изработката на текстот на Договорот така што наместо да стои дека е потребно објавување на законот за ратификација во Службениот весник искористена е формулацијата дека Македонија ќе ја извести Грција за тоа дека законот за ратификација добил зелено светло во Собранието.